Wiosenna bujność traw (ang. Splendor in the Grass) to amerykański melodramat w reżyserii Elii Kazana, który powstał w 1961 roku, a scenariusz napisał Williama Inge. Film ten został nominowany
w dwóch kategoriach do Oscara i otrzymał jedną statuetkę za najlepszy scenariusz.

Akcja filmu rozgrywa się w latach 20 minionego wieku. Bud i Wilma (nazywana Deanie) są dwojgiem zakochanych
w sobie nastolatków, którzy dorastają w małym miasteczku w stanie Kansas. Chłopak pochodzi z zamożnej rodziny, a jego apodyktyczny ojciec dąży do tego, by syn zrobił spektakularną karierę. Z kolei matka dziewczyny to snobistyczna hipokrytka, wychowująca córkę w restrykcyjny, purytański sposób. Dwoje młodych kocha się miłością romantyczną - nie dążą do skonsumowania związku, zaś ich wiek wyklucza małżeństwo. Targani namiętnościami, uciekają w chorobę. Bud doznaje kontuzji na boisku do koszykówki i zostaje przewieziony do szpitala z wysoką gorączką. Decyduje się nie spotykać więcej
z ukochaną. Deanie ma atak histerii, a po nieudanej próbie spotkania z Budem rzuca się do wodospadu. Wyratowana, przez ponad dwa lata leczy się w szpitalu psychiatrycznym. Tymczasem chłopak poddaje się woli ojca i zaczyna studia w Yale. Zdesperowany popada w alkoholizm. Fortuna ojca przepada z powodu krachu na giełdzie. Deanie wychodzi ze szpitala i odnajduje Buda, który wiedzie życie w ubóstwie, ożeniony z kelnerką Angeliną. Dziewczyna decyduje się na ślub z młodym doktorem. Wydaje się, że zarówno ona, jak i dawny ukochany znaleźli w końcu siłę, by oderwać się od smutnych doświadczeń z okresu dojrzewania.

Jakie wątki porusza film?

Film wyreżyserowany przez Elię Kazana to melodramat, a zarazem studium związku zniszczonego przez restrykcyjnych rodziców, jak też refleksja nad rolą seksualności w procesie wychowania. Pod wpływem nacisku zewnętrznego bohaterowie hamują swoje naturalne potrzeby
i pragnienia, co prowadzi do tragicznego finału. Jednocześnie Kazan ukazuje przekształcanie się romantycznego, idealistycznego uczucia młodych z lat 20. w mądrość, którą w wieku starszym, dekadę później, będą mogli spożytkować w inny sposób. Czyni to w sposób rozważny, choć pozbawiony humoru, ze współczuciem dla swoich bohaterów oraz z filmowym rozmachem, kreśląc wyraziste portrety psychologiczne. Atmosfera jest gęsta, przesycona plotkami, brakiem zrozumienia dla uczucia. Dobraną parę na ekranie stworzyli Warren Beatty jako Bud
oraz Natalie Wood w roli jego ukochanej.